[Kontrowersje] Polskie prawo a edukacja domowa.

W dzisiejszej notce zamieszczamy opis drogi, jaką rodzic musi pokonać, by w Polsce mógł uczyć swoje dziecko w domu.

„Na wniosek rodziców dziecka dyrektor szkoły publicznej, w której obwodzie dziecko mieszka, może zezwolić na spełnianie przez dziecko obowiązku szkolnego poza szkołą oraz określić jego warunki. Dziecko spełniające obowiązek szkolny w tej formie może otrzymać świadectwo ukończenia poszczególnych klas szkoły podstawowej lub ukończenia tej szkoły na podstawie egzaminów klasyfikacyjnych przeprowadzonych przez szkołę, której dyrektor zezwolił na taką formę spełniania obowiązku szkolnego”. [Ustawa o systemie oświaty z września 1991 r., Artykuł 16 punkt 8]

Jak przeprowadzić w praktyce proces przenoszenia dziecka spod skrzydeł szkoły publicznej do domu?

1. Uzyskanie pisemnej, pozytywnej opinii z poradni psychologiczno- pedagogicznej, potwierdzającej zdolności intelektualne dziecka. Rejonowa poradnia tego typu przeprowadza badania (głównie na dziecku, chociaż prawo nie precyzuje, do jakiego stopnia badaniu powinien podlegać również rodzic) poprzez obserwację rozmowy, zabaw i testów wykonywanych przez psychologa.
2. Do opinii z poradni należy dołączyć oświadczenie rodzica o zapewnieniu dziecku warunków umożliwiających realizację podstawy programowej i zobowiązania do przystępowania przez dziecko do rocznych lub semestralnych egzaminów klasyfikacyjnych.
3. Złożenie u dyrekcji danej szkoły opinii oraz ww. oświadczeń wraz z wnioskiem do dyrektora szkoły o zezwolenie na spełnianie obowiązku szkolnego poza szkołą. Dokumenty należy złożyć najpóźniej do 31 maja.

Wskazówki dla rodziców:   

• Decyzja wydawana jest w formie pisemnej w ciągu miesiąca.
• Bardzo często dyrektor przeprowadza wcześniej rozmowę z rodzicami. Ważne, by argumentować w niej podkreślając wyłącznie kwestie związane z dobrem dziecka i pozytywne aspekty nauczania domowego. Warto również przedstawić szczegółowy plan nauki.
• W przypadku decyzji odmownej przy spełnieniu wymagań formalnych, należy ją zaskarżyć, albowiem ustawa nie wymienia przyczyn zezwalających na odmowę.

• Rodzice nie muszą spełniać żadnych wymogów dotyczących poziomu i kierunku ich wykształcenia, warunków materialnych, lokalowych czy sprzętowych. Plan edukacyjny dziecka należy ustalić z dyrektorem placówki publicznej, by uniknąć problemów z jego realizacją, które mogą wynikać z aktywności obu stron; zarówno szkoły, jak i rodziców.

• Nauczanie domowe możemy rozpocząć w dowolnej klasie i momencie roku szkolnego. Może być nim objęty każdy uczeń, począwszy od klasy "0" poprzez szkołę podstawową, gimnazjum aż do szkoły ponadgimnazjalnej. Zawsze możliwy jest też powrót do tradycyjnej edukacji w szkole.

• Rodziny decydujące się na ED często spotykają z niechęcią i nieufnością dyrekcji szkoły i grona pedagogicznego. Znane są sytuacje, kiedy dziecko uczone w domu poddawane jest bardzo rozbudowanym i szczegółowym egzaminom, mającym wykazać wyższość tradycyjnego systemu szkolnictwa. W przeważającej większości jednak efekty pracy domowej pozwalają na zaliczenie testów z dobrymi wynikami. Jeśli nie, rodzic może dostać upomnienie, by wysłał dziecko do szkoły publicznej.

Przygotowano na podstawie tekstu Magdaleny Wolnik - Szynkielewskiej.